Dyscyplina ta cieszy się popularnością, ale tylko wśród amatorów chwytających za rakietki podczas wakacyjnych wyjazdów. Nie każdy wie, że dla zawodowych badmintonistów sport ten jest ogromnym wyrzeczeniem. I ciężką, fizyczną próbą. Najsłabszym bowiem pozostają już tylko wakacyjne konkursy.

Historia badmintona sięga tysięcy lat. Już w starożytności organizowano proste turnieje, w których reguły gry były niejasne, a mimo to świetnie się przy tym bawiono. Po raz pierwszy nazwa badminton pojawiła się niespełna 150 lat temu, a została zaczerpnięta od posiadłości VIII księcia Beaufort, leżącej nieopodal Bristolu. Tam wówczas odbyła się pierwsza oficjalna rozgrywka. Z biegiem lat badminton zaczął zyskiwać coraz więcej zwolenników. Ci, którym bardziej zależało na sukcesach, szybko przekonali się, że sport ten wymaga żelaznej dyscypliny, tak fizycznej, jak i mentalnej.

Dzisiaj badminton cieszy się dużym zainteresowaniem, ale głównie na kontynencie azjatyckim. W tamtym rejonie na meczach zjawiają się rzesze kibiców, a dziennikarze ochoczo znajdują miejsca na łamach swych gazet, by coś o sprawie napisać. W Europie badminton szczególnie popularny jest w krajach Skandynawskich. W Polsce to stosunkowo młody gatunek sportu – Polski Związek Badmintona liczy sobie zaledwie 33 lata, podczas gdy na przykład Polski Związek Koszykówki 105 lat, a Polski Związek Piłki Siatkowej 72 lata.

O tym, że badmintona powinni uprawiać szczególnie młodzi ludzie, przekonuje Michał Łogosz, sportowiec z dużym doświadczeniem, olimpijczyk z Aten, Sydney i Pekinu. – Aktywność ta pozwala bardzo się rozwinąć fizycznie. Ci, co uprawiają badminton, wyglądają znakomicie, ich organizmy są zdrowe, nie ma mowy w ich przypadku o jakiś zbędnych kilogramach. Nawet najmniejszą nadwagę bardzo łatwo jest zrzucić na parkiecie – przekonuje.


Kontuzje, jak w każdym innym sporcie, zdarzają się również w badmintonie. – Najczęstszymi są chyba urazy ścięgien Achillesa, więzadeł krzyżowych i naciągnięcia mięśni. Rzadko kiedy bywa, aby ucierpiał kręgosłup, czy ręce, którymi się odbija. Największy problem dla zawodowych sportowców stanowią jednak przeciążenia, wynikające z faktu, że często i intensywnie się trenuje, a przy okazji wykonuje szereg innych ćwiczeń – podkreśla Łogosz.

Choć w Polsce wciąż niewiele mówi się o badmintonie, to nasi rodacy coraz lepiej radzą sobie na arenie międzynarodowej. W ścisłej światowej czołówce jest mikst Nadia Zięba i Robert Mateusiak, który aktualnie przebywa w Chinach, gdzie toczy boje z innymi najlepszymi sportowcami tej dyscypliny.

Amatorsko badminton może uprawiać każdy. Profesjonalnie – tylko nieliczni. – To sport, w którym dużą rolę odgrywa umiejętność dostosowania się do szybkiego tempa gry. Wymaga się natychmiastowych startów do lotki, znakomitej kondycji. Oprócz codziennych, ciężkich treningów, są również turnieje weekendowe. Mamy więc bardzo napięty grafik – podsumowuje Michał Łogosz, na co dzień zawodnik SKB Suwałki.

Źródło: www.mojakontuzja.pl